Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver: ik stond aan de start van de Royal Parks Half Marathon in Londen. De afgelopen maanden leefde ik hier naartoe, de laatste dagen kreeg iedereen om me heen te horen dat ik de halve marathon van Londen liep.
De voorbereiding voor deze halve marathon was niet optimaal. Ik had last van extreme vermoeidheid, ging ‘even’ verhuizen en werd een week voordat we naar Londen vertrekken snotverkouden. Ik had daarom allang besloten dat ik voor de ervaring ging lopen, een PR zou ik later wel weer een keer in Nederland proberen te lopen. Daarbij is mijn vorige PR nog niet zo heel oud. Die liep ik namelijk tijdens de CPC Loop in maart.
Zondagochtend was het dan echt zo ver: mijn wekker stond al vroeg om op tijd naar de start te vertrekken. Vrijdagochtend waren we al aangekomen in Londen, we hadden al best wat van de stad gezien en ik zou dus best wat al herkennen onderweg. Om 09.00 klonk het startschot van de halve marathon. Wat betekende dat ik uiterlijk om 06.00 uur mijn bed uit zou moeten. Want ik wilde toch wel op mijn gemak wakker worden, aankleden, ontbijten en op tijd naar de start vertrekken. Dat verliep gelukkig allemaal vlotjes.
Ik wist dat ik in het derde startvak stond, maar ik kon nergens terugvinden wat de starttijd per startvak was. Conclusie: gewoon om 09.00 uur klaar staan in het vak. Eerst nog langs de dixies en vervolgens gaf ik mijn vriend een afscheidsknuffel. Ik zou hem onderweg nog wel een paar keer zien, gelukkig!
Voor de start regende het een beetje. Hoe warm en zonnig het in Nederland was afgelopen zondag, in Londen was het vijftien graden, bewolkt en regenachtig. Op zich de perfecte omstandigheden om lekker te lopen. Maar voor de mensen langs de kant wel wat minder. Ik besluit nog wel met een pet op te gaan lopen. Wanneer het onderweg gaat regenen en heel mijn bril wordt nat, zie ik niets meer. Daar ben ik niet voor naar Londen gekomen.
Uiteindelijk klinkt het startschot voor mijn startvak om 09.30 uur. Ik sta redelijk vooraan en kan gelijk lekker doorlopen. Het plan is: lopen op gevoel, een tempo wat fijn loopt en dan kom ik vanzelf de finish wel tegen. Genieten is het hoofddoel van deze halve marathon. Direct merk ik al wel dat een hoog tempo – voor mijn doen – prettig aanvoelt. Ik start dus heerlijk.
1 – 5 kilometer
De route loopt vanuit Hyde Park, naar Buckingham Palace. Daar lopen we een rondje om St. James Park om vervolgens op Trafalgar Square uit te komen. Toen ik daar aan kwam zag ik alle hardlopers in vijf verschillende richtingen lopen. Zo ontzettend gaaf om dit te zien! Dat betekende ook dat ik hier nog wel een paar keer zou komen. Eerst slaan we rechtsaf en lopen we Whitehall op. Aan het einde, bij de Big Ben maken we een U-turn en lopen we terug naar Trafalgar Square. Hier zie ik mensen al redelijk vermoeid lopen en het zwaar hebben. En we moeten nog zo ver! Gelukkig voel ik me nog fit en kan ik lekker gas geven. Voor de eerste keer terug op Trafalgar Squar zitten we op vijf kilometer.
5 – 10 kilometer
Bij de tweede keer Trafalgar Square, slaan we rechtsaf en lopen we richting Covent Garden Hier lopen we langs bekende West End shows, één van de duurste en chiqueste hotels van Londen. En ik loop hier gewoon een FREAKING HALVE MARATHON! Ik word hier zo intens gelukkig van en het geeft nog een extra boost. Na een blokje om, lopen we terug naar Trafalgar Square. We lopen daar nog een rondje rond de Canadese Ambassade en vervolgen onze weg weer richting Buckingham Palace. Via de Mall lopen we Hyde Park weer in. Ik weet dat nu het zwaarste stuk gaat komen!
10 – 15 kilometer
De laatste helft van de halve marathon loopt namelijk helemaal door Hyde Park. We slingeren op ongeveer iedere mogelijke manier door het park. Het is dan ook lastig oriënteren voor me en ik weet soms niet goed hoe ver ik ben. Het enige wat door mijn hoofd maalt is: blijven lopen, niet gaan wandelen. Ik ben nooit echt een rekentalent geweest en ik blijf het verschil tussen miles en kilometers lastig vinden. Wat ik wel weet is dat ik tussen kilometer 13 en 15 mijn vriend langs de kant kan verwachten. Dat geeft me weer wat energie om door te lopen.
15 – 20 kilometer
Ik spot mijn vriend langs de route, het is echt heel erg fijn om even een bekend gezicht te zien langs de kant van de route. Ik blijf wel gewoon doorlopen, want ik wil niet de power in mijn benen verliezen. Op dat moment loop ik nog steeds steady op weg naar een nieuw PR. Vervolgens lopen we vrij snel een smal paadje op, waar het behoorlijk druk wordt. Soms lopen mensen met zijn drieën naast elkaar en is het lastig om erlangs te lopen. Ik worstel mezelf steeds weer verder. Verder zijn er nog een paar flinke klimmen en dalen in het parcours. Maar ik weet: kleine stapjes omhoog en als ik naar beneden loop moet ik grote passen zetten en gebruik maken van de zwaartekracht. Dit werkt verrassend goed.
De laatste kilometer
In de laatste kilometer beginnen mijn bovenbenen steeds meer te branden. Ik ben mezelf aan het uitdagen, maar ik weet ook dat als ik doorloop ik een nieuw PR loop. Op het laatste stuk staan nog een paar hele fijne cheering zones die me het laatste beetje power geven. Zo’n 800 meter voor de finish, krijg ik de finish al in zicht. Het lijkt niet ver meer, maar 800 meter sprinten is op dat moment net wat te veel gevraagd. Zo’n 400 meter voor de finish hoor ik mijn vriend weer gillen en dan weet ik echt dat ik er bijna ben! Ik ga een PR lopen in FREAKING Londen! Uiteindelijk kom ik in 2.07.38 over de finish en ben ik nog nooit zo gelukkig geworden van een halve marathon. Dit voelde zo ontzettend goed!
Na de halve marathon van Londen ben ik alweer aan het dromen over mijn volgende halve marathon. Zou het me lukken om in het voorjaar van 2019 misschien onder de twee uur te duiken? En op welke mooie plek ga ik dan weer lopen? Voorlopig blijf ik nog dromen en trek ik snel mijn hardloopschoenen weer aan. Heb jij nog tips voor mij?
LEES MEER:
#1 Road to Londen: Tijd om te beginnen
#2 Road to Londen: De eerste trainingsweek zit erop!
#3 Road to Londen: Een warme week waarin niet alles vlekkeloos verliep
#4 Road to Londen: Ik begin steeds meer in de flow te komen
#5 Road to Londen: Het gaat niet vanzelf
#6 Road to Londen: Goed plannen en vroeg lopen
#7 Road to Londen: MOE!
#8 Road to Londen: Big update
#9 Road to Londen: Hoe een verkoudheid nog veel kan verpesten
Ik ben Lilian Leenheers – Lauwerijssen, 25 jaar en ik woon in ‘s-Hertogenbosch. Ik ben dol op hardlopen, reizen en schrijven. Dit allemaal gecombineerd heeft ervoor gezorgd dat ik Run Around the World ben begonnen. Benieuwd wat ik allemaal mee maak? Je leest het op deze blog!