Raceverslag: NN Zevenheuvelenloop

Dit werd mijn zevenheuvelenloopontgroening. Zondag 18 november stond ik voor de allereerste keer aan de start van deze race. Het beloofde een mooie race te worden. ik had alleen maar enthousiaste verhalen gehoord over dit parcours. Tijd om een mooie tijd neer te zetten. Althans, als ik iets meer getraind had.

Waar zal het schip stranden?

Sinds mijn halve marathon van Londen heb ik weinig motivatie gehad om te training. Mijn verhuizing was nog een beetje aan het indalen en er stonden ook veel andere, sociale activiteiten op de planning. Maar ik moest er nu toch echt aan geloven, 15 kilometer heuvel op, heuvel af. Ik zou wel zien waar het schip strandde.

Ruim op tijd

Normaal houd ik er heel erg van om ruim op tijd aanwezig te zijn bij een race. Zo ook deze zondag. Aangezien ik had gelezen dat je geen grote tassen kon achterlaten, had ik alleen een jas bij. De rest kon ik wel meenemen in de zakken van mijn Lululemon tight. Vanaf het station kwam ik gemakkelijk bij de start en leverde ik mijn jas in. Even vergeten hoe koud het ook alweer was, zeker wanneer je nog een uur in de kou moet wachten.

Geen zin meer

Snel ging ik op zoek naar mijn startvak. Aangezien ik in vak roze stond, moest ik naar één van de zijstraten. Daar eenmaal aangekomen ontdekte ik dat ik nog even bij de start van de profs kon kijken. Dus dat deed ik. Vervolgens weer terug naar het startvak en via het omroepsysteem de race volgen. Hopelijk duurde het niet lang meer totdat ik mocht starten, ondanks dat mijn horloge wat anders vertelde. Zo’n veertig minuten later kwamen de profs weer binnen en stond ik nog steeds kou te lijden in mijn startvak. Echt motiverend werkte dit niet. Ik had bijna geen zin meer om te starten. Maar hé, ik stond er nu eenmaal, dan gaan we ook maar.

Eindelijk van start

Rond de klok van twee uur mocht ik eindelijk van start. Inmiddels was ik in en in koud en voelde ik niks meer. De eerste drie kilometer deden mijn voeten pijn van de kou en kon ik aan mijn lichaam niet voelen hoe hard ik ging. Wat ik wel merkte, was dit vooral een mentale strijd ging worden.

Opwarmen

Na vijf kilometer had ik eindelijk de knop omgezet en kon ik een beetje genieten van deze race. Aangezien ik weinig getraind heb de afgelopen weken, had ik nog steeds in mijn achterhoofd dat het zwaar kon worden. Geen idee wat ik van de heuvels nog kon verwachten en ik had nog tweederde te gaan. Gewoon doorlopen was het motto.

Het moet lukken

Toen ik eenmaal de heuvel rond het 7-8 kilometer punt had overwonnen, wist ik dat het goed ging komen. Het doel was nog steeds uitlopen en vooral niet wandelen. Ik wist dat ik dit moest kunnen!

Ik ga de finish halen

Eenmaal op het tien kilometerpunt wist ik dat ik de finish zou halen. Hoe was alleen de vraag. Het enige wat door mijn hoofd ging was: blijf lopen, niet gaan wandelen. Ik probeerde zoveel mogelijk van de omgeving te genieten en mijn tempo enigszins goed te houden. Ik keek nog amper op mijn horloge. Ook wist ik niet goed hoeveel heuvels er nog gingen komen en hoe pittig ze waren. Op dit moment baalde ik er echt van dat ik me niet wat verder had verdiept in het parcours.

KOUD

De laatste kilometers probeer ik zoveel mogelijk te geven als ik nog in me heb. Ik voel dat mijn gezicht kouder en kouder wordt. Wat haat ik die kou toch! Door te blijven lopen, blijf ik wel enigszins warm. Ik krijg niet veel mee van de laatste kilometers. Het is echt een kwestie van blijven lopen.

Daar is de finish!

Zelfs voor de high five zone in de laatste kilometer kan ik weinig energie opbrengen. Aan de kilometerbordjes zie ik dat ik er bijna ben. Versnellen, lukt me niet. Blijven rennen wel. Dus dat is wat ik doe. Al snel zie ik de bordjes staan met hoeveel meter het nog is tot de finish. Ik probeerde het laatst beetje energie uit me te persen, maar een fatsoenlijke eindsprint kreeg ik er niet uit. Eindelijk was ik over de finish! 1.32.08 gaf mijn nieuwe klokje aan. En daar was ik zeer tevreden mee.

Alles gegeven

Direct over de finish merkte ik dat ik alles gegeven had, ik werd misselijk en kon niet veel meer dan rustig door wandelen. Ook merkte ik, dat ik snel afkoelde en veel behoefte had aan een warme jas.

Onvergetelijk

Deze Zevenheuvelenloop was er één om niet snel te vergeten. Het ging allemaal niet vanzelf en ik had me beter kunnen voorbereiden. Uiteindelijk kan ik er wel van genieten en ben ik trots dat ik toch deze medaille in de pocket heb. Wie weet sta ik hier volgend jaar weer aan de start!

En, hoe ging jouw NN Zevenheuvelenloop dit jaar? f