Raceverslag: Dam tot Damloop

Afgelopen zondag was het zover: mijn Dam tot Damloop-ontgroening. Voor de allereerste keer sta ik aan de start van de Dam tot Damloop. Ik heb er enorm veel zin in, deze race wordt door veel mensen genoemd als het grootste hardloopfeestje van het jaar. Ik ben benieuwd of ze in Noord-Holland net zo goed zijn in feestjes bouwen als in Brabant.

We zien het wel
Van tevoren had ik geen doel gesteld voor mezelf. Ik voel me niet topfit voor de start: te weinig geslapen, last van m’n benen en er zit een verkoudheid in mijn lichaam die maar niet door wilt zetten. Oftewel: ik besluit om gewoon van start te gaan en te zien waar het schip strand.

We gaan van start!
Om 14.45 uur klinkt het startschot vanuit startvak groen. Zodra ik van start ga voel ik me goed. Ik besluit om niet te hard van start te gaan. Dat doe ik vaak fout en kom ik mezelf later tegen. Ik loop nu in een comfortabel tempo van ongeveer zes minuten per kilometer. Een tempo wat ik prima langer kan volhouden.

De beruchte IJtunnel
Halverwege de IJtunnel krijg ik vanuit het niets een gigantisch geluksgevoel. Ik besef me hoe gelukkig ik eigenlijk mag zijn dat ik hier loop. Niet iedereen kan zeggen dat hij of zij de Dam tot Damloop loopt. Tuurlijk, er zijn ruim 40.000 anderen. Maar om de één of andere reden ben ik intens gelukkig. Een runner’s high, dat al na vijfhonderd meter. Laat die 16 kilometer maar komen!

Vijf kilometer gelopen!
De eerste kilometers ben ik verder niet bezig met hoe ik me voel, wat mijn tempo is of hoe het gaat. Ik kijk heerlijk om me heen en ik probeer alles zoveel mogelijk in me op te nemen. Mijn benen lopen vanzelf. Ineens passeer ik het vijf kilometerpunt! Ben ik al vijf kilometer aan het lopen? Ik voel me nog fit en heb nergens last van. Dit gaat goed!

Halverwege
Ik blijf lekker lopen. Op acht kilometer, halverwege voel ik me nog steeds goed. Oké, die eerste acht kilometer zitten al in de benen. Die laatste acht kilometer gaan we nog even knallen. Let’s go!

Daar is Zaandam
Net voor het tien kilometerpunt loop ik Amsterdam uit en zet ik koers richting Zaandam. Het gaat nog steeds goed. Die laatste zes kilometer gaan goedkomen. Ik blijf om me heen kijken, goed in me opnemen waar we langs lopen. Fantastisch! Rond kilometer veertien ben ik op het punt waar het druk en gezellig wordt langs de kant. De eerste kilometers stonden op verschillende plekken al supporters, maar niet zoveel als hier. Ik heb me heel de race al verheugd op Zaandam, daar heb ik veel goede verhalen over gehoord. Dat is ook zo! Wat een mensen staan er langs de kant, dit geeft me nog extra kracht om die laatste kilometers te knallen. Mijn benen zijn wel moe, maar ik ga écht niet wandelen.

Eindsprintje
Dan draai ik de Peperstraat in, wat is dit heerlijk! Ik vlieg van de adrenaline door de straat en zet nog even extra aan richting de finish. De laatste honderden meters geef ik het laatste beetje energie wat ik heb. Ik finish in 1.39.33. Een vet dik persoonlijk record!

Kippenvel
Na het finishen begint de uittocht richting de medailles en de tassen. Nadat ik mijn tas heb opgehaald en snel een trui aantrek, vertrek ik naar het station. Ik ben kapot en zie dat ik nog anderhalve kilometer moet lopen. Op mijn weg naar het station zie ik de laatste lopers binnenkomen. Dit is een echt kippenvelmoment, voor de allerlaatste loper wordt extra gejuicht en geklapt. Wat een doorzettingsvermogen toont deze man!

Tot volgend jaar!?
Eenmaal in de trein ben ik heel blij dat ik zit, mijn benen voelen die 16 kilometer wel. Wat heb ik genoten van deze race! Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij en blijf ik na de race langer genieten van de fantastische sfeer.

En jij, heb jij de Dam tot Damloop gelopen? Hoe ging het bij jou?