11 maart 2018: de dag van de CPC Loop. De dag dat ik mijn PR op de halve marathon wilde gaan verbreken! Gezien mijn training moest het lukken, dat nieuwe PR, maar of het ook zou lukken? We gingen het meemaken, eerst eens op het Malieveld aan zien te komen.
Na wat parkeerstress lukte het ons vrij gemakkelijk om op het startterein te komen. Startnummer had ik thuis al opgedaan en ik had alle juiste kleding aan. Alleen nog mijn haarbandje en oortjes aandoen en mijn trui uittrekken en ik ben klaar om te gaan. Let’s start the race!
Denk aan jezelf
Mooi op tijd stond ik in het startvak, expres wat achteraan. Zo kon ik mij niet gek laten maken door alle snelle Jelle’s uit startvak twee. Het plan was om mooi mijn eigen tempo aan te houden, niet te snel te starten en vooral rustig door te hobbelen de eerste kilometers.
Let’s go!
Toen mochten we eindelijk van start! De eerste kilometers vlogen voorbij. Ik liep harder dan gepland, maar het tempo voelde comfortabel. Terugschroeven zat er dus niet in, dat kan altijd nog. Voor ik het wist kwamen we al voorbij de eerste drankpost. Het was warmer dan ik dacht, maar nog wel een fijne temperatuur. Om niet in te kakken besloot ik om overal zowel water als AA drink te drinken.
Fris en fruitig
Rond het acht kilometer punt voelde ik mij nog steeds fris en fruitig! Dit ging goe-hoed! Vorig jaar was ik al compleet stuk op dit punt wist ik nog. Het voelde goed, zou het dan gaan lukken om een nieuw PR neer te zetten? Ik wilde nog niet te voorbarig zijn en ik rende rustig door.
Het wordt zwaarder
Net na de twaalf kilometer merkte ik dat het zwaarder werd. Mijn benen begonnen zwaarder te worden en het was best warm. Tempo terugschroeven zat er nog niet in. Deze mooie, lange, zwarte asfaltweg is gemaakt om netjes op te lopen, dan ga ik echt niet wandelen.
Het aftellen is begonnen
Bij de derde waterpost, rond kilometer veertien gaat het weer beter. Ik krijg energie van de AA drink en van mijn energiesnoepjes. Ik kan weer lekker doorlopen. Het tempo ligt nog steeds op een mooi PR, dus daar strijden we voor. In mijn hoofd tel ik langzaam de kilometers af die ik nog moet lopen, dat maakt het voor mezelf een stuk makkelijker.
Wat een lucht!
Op het moment dat we Scheveningen indraaien word ik gelukkig! Van vorig jaar weet ik nog dat dit een zwaar stuk was, dat ik hier veel heb moeten wandelen. Maar nu loop ik goed door. Ik blijf her en der wat mensen in halen en ik kan goed mijn tempo aanhouden! Yes, dit gaat echt goed. Het enige nadeel aan Scheveningen is de instense vislucht die er hangt, die trek ik echt niet.
Daar is de beruchte boulevard
Het volgende stuk, over de boulevard is zwaar! Daar is vrijwel geen publiek, het begint steeds zwaarder te worden en de finish is nog niet echt in zicht. Tempo verlagen zit er nog steeds niet in! Ik merk wel dat mijn benen niet meer zo soepel gaan als bij de start.
Gas geven
Na de boulevard lopen we een stuk door Scheveningen, langs de laatste drankpost waar ik nog de laatste energie pak. Nu is het tijd om gas te geven richting de finish. Niet alle remmen los, want het is nog zo’n drie kilometer. Doseren is de key. Vanaf het twintig kilometer punt mag ik vol gas gaan van mezelf. Het laatste beetje energie pers ik uit mijn benen en met een beschaafde sprint kom ik de finish over! 2.10.27 is mijn officiële eindtijd! En dat betekent dat ik mijn PR met ruim zes minuten heb verbroken. Missie geslaagd!
CPC bedankt!
CPC en Den Haag bedankt voor deze ongelofelijk race! Ik heb genoten van de race, het parcours en de mensen langs de kant. Dit was zeker een dikke vette revanche op vorig jaar! Wie weet zien we elkaar volgend jaar weer?!
En jij, heb jij deelgenomen aan de CPC? Hoe ging het bij jou?
Ik ben Lilian Leenheers – Lauwerijssen, 25 jaar en ik woon in ‘s-Hertogenbosch. Ik ben dol op hardlopen, reizen en schrijven. Dit allemaal gecombineerd heeft ervoor gezorgd dat ik Run Around the World ben begonnen. Benieuwd wat ik allemaal mee maak? Je leest het op deze blog!